***

***

Rozmowa nasza ze słów jakby z innego języka wzięta, złożona Niby prosta a nadto niezrozumiała.

Wciąż bez końca i wyraźnego początku szara, z dnia na dzień coraz bardziej wyblakła, jak stary ciuch, znoszony choć pachnący... sobą.

Wedle przysłowia, które już nie istnieje, przestrogą jest najmniejszy ruch zmęczonej bezczynnością powieki. Słońce dociera już tylko raz w roku do naszego małego świata prawdziwej, lecz zalepionej ropą miłości

Cięte rany wczoraj zaszły blizną, posmak ostatniego papierosa
przypomina to co zwykle... tylko, że ja tego nie pamiętam.

autor

kapusta

Dodano: 2007-09-05 14:59:52

Ten wiersz przeczytano 488 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Biały Klimat Pesymistyczny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie