* * *
Potłuczone szkło
Widuję do tej pory
Próbuję zebrać, poskładać
Odłamki
To za dużo fioletu
To zbyt mało bieli
Rozcinają skórę
Rozsypuję, płaczę
Zbieram od nowa
Nie dziś
Czasami wcale nie ranią
Czasami tego mi trzeba
Spójrz i powiedz
Lecz powiedz,że tak nie jest
Komentarze (2)
fajnie, mnie tak jak Julie zatrzymał :))
czasami ciężko pozbierac życie, tak to już jest. Nie
mozna rozpaczać, bo to nic nie daje. o ile mozna, to
wymazać z pamieci minione dni.