* * *

Cokolwiek zrobisz - powiedz,
Gdziekolwiek pójdziesz - bądź...

Akwarele Twojego uśmiechu
roziskrzyły mój chaos.
Pasaże Twego głosu
stały się pieśnią mego bólu.
Przypadkowość planowości
usystematyzowała pustkę.

Przemijanie ustąpiło wieczności.
Radość pokonała smutek.
Czas stanął w miejscu
i pobiegł w przyszłość.
A Ty nadal kolorujesz moje myśli
balsamiczną melodią nieśmiałości.

Bądź, nic nie mów,
tylko bądź...
Cicho, bezszelestnie odbuduj to,
co upadło pod ciężarem okrucieństwa.
Nie pytaj, nie proś, nie mów.
Bądź byciem ludzkim i nadludzkim.
Bądź...

Afirmacja zdarzeń stała się rzeczywistością.
Nieobliczalność skłodniła głowę powadze.
Nic już nie jest tak obce i tak radosne.
Nic już nie jest tak doskonałe.

Bezmyślne czekanie na oczywistość,
czy oczywiste oczekiwanie na bezsens?
Ile jeszcze pytań utworzysz w mym sercu?
Ile jeszcze odpowiedzi odeprzesz?

Zaprzestanie istnienia uniemożliwione.
Egoizm szczęścia na recepcie.
Bądź! Bądź mą receptą na życie bolesne.
Bądź mym lekarstwem. Powiedz, że jesteś...

autor

Stokrotka07

Napisany: 2011-02-02 Dodano: 2011-02-03 07:56:12

Ten wiersz przeczytano 518 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Bez rymów Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie