* * *

dla wszystkich, którzy odczuwają ból życia...

dotykam każdej blizny
na polu swojej skóry

jestem siecią pajęczą
zwiniętą z niemego bólu
kolebki ciała

wrastam tak wolno
w otwarty ogród mojego czasu
w rozwarte dłonie przestrzeni
w mylące potoki słów

jestem
dotykam
czuję
spływam z deszczem
a moja skóra
rozszarpana poczuciem trwałości
zwiesza się powoli
przez poręcz krzesła


za oknem
moje oczy
na niebiosach złożone...

autor

SomeoneLIKEmeat

Dodano: 2004-12-25 13:16:31

Ten wiersz przeczytano 484 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Wolny Klimat Melancholijny Tematyka Ciało

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie