***

Jak długo czekaniem zamienię siebie,
zamienię lata w sekundy,
poczuję smak agresywnych pocałunków?

Siedzę w zgłupiałym świecie,
wirtualnych znajomości,
nie rozumiem tego spojrzenia na ulicy,
jak mucha zraniona w skrzydło,
usiadłam,
kręcę się na monitorze.

Knując swoje intrygi,
zapominam siebie kołysząc się
na huśtawce nastrojów.

gnam przed siebie,
po kamienistej drodze samotności

kalecząc stopy zabijam serce.

autor

Aralka

Dodano: 2007-09-24 22:33:52

Ten wiersz przeczytano 524 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Biały Klimat Melancholijny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie