***

przemknął liść
październikową zawieruchą
rozdarł serce na rdzawych
zadziorach przydrożnej rynny

niesie uśpiony zgiełk
wystygłego lata
z okrasą ptasich oddechów
rozprutych wytartą rutyną

suchy jak spuszczone oczy
jego godności
tętniącej resztki żalu

jak kwiaty z pąków
rozwiną się świeże
kłęby nerwów
zielonych nadzieją
jednego sezonu

październikową zawieruchą
w kałużę zdeptanego marzenia
upada liść

autor

tommek

Napisany: 2003-06-21 Dodano: 2006-06-19 09:24:24

Ten wiersz przeczytano 498 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie