po-tok

bratu

bałem się wody panicznie
śniłem samotność pod
falą sztormu teraz
rzucam się w siklawy zdarzeń
wszystko się podlewa
las wykarczowanych źrenic rośnie
smutek pustych kartek
choć nie istnieją odkąd jesteś

oczy leczę zielenią
wody które śnię wymyśla sumienie
dłonie klonów tamte
latawce i ten wiatr
zawloką mnie na morze
przeznaczając utopieniu
jeśli tylko nie będę chciał
się obudzić

autor

tommek

Napisany: 2006-06-02 Dodano: 2006-06-26 15:15:38

Ten wiersz przeczytano 593 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Fantastyka

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie