Wiersz dla Fk Marciniak
„Wiersz dla Fk Marciniak”.
19.06.2015r. piątek 14:20:00
Poznaliśmy się kilka lat temu
I nie wiedzieć czemu
Nie mieliśmy się w znajomych na fb.
A tymczasem jak powiedziałaś
Przyciągnęła Cię do mnie moja poezja.
Być może mijamy się w Gliwicach,
Na malowniczych, remontowanych ulicach,
A poznaliśmy się we Francji w Taize,
Gdzie niebawem znów udaję się.
Poprosiłaś mnie bym Tobie
Napisał wiersz,
Także Ewo
Napiszę na pewno.
Spójrz poniżej.
Gdzie nie spojrzę tam znajomych mam,
Wszystkim się kłaniam,
Także i Tobie,
O której nie za wiele przypominam sobie.
Zamykam powiekę,
Wstecz czasem lecę,
Już myślę, że sobie przypominam,
A może tylko sobie Ciebie wyobrażam.
Nie wiem o czym rozmawialiśmy,
Gdy się we Francji poznaliśmy.
Dziękuję Ci za to, że mnie odnalazłaś,
Że mnie na facebooku do znajomych
zaprosiłaś
I skoro się już ładnie przedstawiłaś,
Po ty m jak zapytałem,
Bo szczerze po pseudonimie i buzi nie
kojarzyłem.
To teraz proszę opowiedz coś o sobie,
Skoro wiersz napisałem Tobie.
Ewo spójrz w lewo,
A potem w prawo
I śmiało chodź,
Na od nowa zapoznawczą herbatkę i
ciasteczko,
Bo Ewko
Jesteś przeze mnie zaproszona,
Mam nadzieję, że nie jesteś jakoś
spłoszona.
Nie wiedząc co pisać dalej,
Zakończę w tym momencie,
Bo czuję, że stoję na niewygodnym zakręce.
Komentarze (2)
też lubię Gliwice. pozdrawiam
Przyjaźń jest dobra.