Wiersz dwieście czterdziesty...
Życie swoje
prawa ma
mogę kupić
czas ludzki
ale nie
kupie szacunku
czemu więcej
nad głową
czarnych chmur
zamiast słońca
nie trać nadziei
że będzie odwrotnie
bo zawsze trzeba
iść do przodu
choć nasza droga
prowadzi do grobu
a z grobu
do nieba
już nie daleko
autor
neplit123
Dodano: 2017-10-09 14:33:29
Ten wiersz przeczytano 329 razy
Oddanych głosów: 9
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (8)
samo życie, które nas nie rozpieszcza
pozdrawiam :)
Świetna refleksja pozdrawiam :)
szacunku nie można kupić za pieniądze
Dobra refleksja.
Pozdrawiam:)
Na szacunek trzeba długo pracować. Podoba mi się
refleksja :)
Pozdrawiam :*)
Samo życie.Pozdrawiam. Miłego dnia.
dobra refleksja ... czy jest szaro i smutno czy też
radośnie zawsze do przodu .....wszyscy idziemy w
jednym kierunku:-)
pozdrawiam serdecznie:-)
życie to nie bajka