wiersz z księżycem w tle
wiersz za wiersz
a pomiędzy wierszami smutek
dialog banalny jak dni?
więc czemu wersy tak leczą duszę?
bo w każdym ty
ciągle wierzę, że pisać nie umiem
że z układanki słów
wybieram złe kalambury
za oknem nów
w oparach mgieł i chmury
kołyszą się cienie
już wiem, to żadna sztuka pisać
każdym słowem, rzęs drżeniem
piszę poemat życia
autor
enigmayic
Dodano: 2011-07-17 14:16:45
Ten wiersz przeczytano 507 razy
Oddanych głosów: 14
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (12)
Twoje istnienie
a ja sądzę, że PISAĆ to wielka sztuka i uważam, że
Tobie to całkiem nieźle wychodzi :-)
Z księżycem w tle zawsze srebrzyściej ..
Najpiękniejszy to poemat,
w którym się uczucie mieści
i pod wpływem słów i gestów
drżą najgłębsze serca treści
Każdy na swój sposób jest poetą. Opisując świat,
życie, uczucia. Pozdrawiam
ciekawa forma, pokorna i przekorna treść; b.podoba mi
się /księżyc w tle/
Piękny, melancholijny wiersz, coś w nim jest... Urzekł
mnie- pozdrawiam serdecznie:)
jest w tym co napisałaś coś, czego zawsze szukam w
wierszach, gratuluje
Nie sztuka pisać, sztuka zrozumieć co się pisze!
Pozdrawiam!
Jak wiersz napisać? Wystarczy serca zapytać.
I masz rację, każdym wersem dodany kolejny dzień,
kolejny szczegół, kolejne drżenie i pragnienie.
Nostalgicznie.
pisanie czasem pomaga pozbyć się emocji, ale
rzeczywistości i tak nie zmieni...
Poemat Zycia sam w wersy sie uklada, przy blasku
Ksiezyca i muzyce gwiazd.
Ciekawie,pozdrawiam.