Wiersz którego też nie ma
***
Wędruję cofając się do przodu,
z wysoko opuszczoną głową,
przez ogromny świat nasz taki mały,
szukając sensu nawet tam gdzie go nie ma.
I myśli rozgarniając zlewam w jedną całość,
i zgarniam z wierzchu umysłu sięgając do
głębi,
i przebierając w obłudzie wybieram prawdę,
że nigdzie nie ma sensu, nawet tam gdzie go
nie ma.
autor
gOs!Un!a
Dodano: 2005-09-03 12:13:03
Ten wiersz przeczytano 435 razy
Oddanych głosów: 3
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.