Wiersz lekko nawiedzony

Nowy Rok to niewiadoma...
Stary zaś na wyczerpaniu,
ale skoro pod wieloma
istotnymi aspektami
był szalonym draniem huncwot,
rzeknę - precz! Już sobie idź stąd!

Nikt za takim nie zatęskni
i łez ronić też nie będzie,
już wystarczy, że nam smęcił,
niósł zarazę, maski, więził,
tupet miał i czelność ludziom
sprzyjać owszem, lecz na zgubę!

Czas wysadzić gościa z siodła,
niech zabiera „piękną” w Troki,
dość tej grandy na okrągło,
ziania złością tak jak smoki.
Na psa urok, to rok stary,
ja zaklinam, rzucam czary,

zgiń, przepadnij, maro czarna,
niech pochłonie ciebie płomień,
sam się tą zarazą zaraź!
Niech wypali, co złe ogień!
Potem będzie trochę swędu,
po przyczynku do obłędu...

autor

marcepani

Napisany: 2020-12-29 Dodano: 2020-12-29 18:46:36

Ten wiersz przeczytano 1028 razy

Oddanych głosów: 18

Rodzaj Satyra Klimat Dramatyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie