Prostytutka

W podejrzanej dzielnicy, na ciemnej ulicy
Stoi kobieta bez wiary.
O smutnej twarzy, czy jeszcze marzy?
W jej głowie się kłębią koszmary.

Bo w domu dzieci same zostały,
Lodówka ciemna i pusta.
Bo władze w kampanii znów ją nabrały,
Solidarne państwo to fikcja, rozpusta.

Ma prąd odłączony, telefon nie działa,
A gaz niby jeszcze lecz chyba niedługo,
Nie takiej przyszłości dla dzieci swych chciała
Ich życie słoneczne się stało szarugą.

Dlatego tak stoi, smutna i wściekła,
Pięści zaciska w kieszeni.
Czeka klienta, chociażby z piekła
Co życie jej dzieci odmieni.

autor

Krystyna

Napisany: 2007-03-18 Dodano: 2007-03-18 17:23:44

Ten wiersz przeczytano 985 razy

Oddanych głosów: 31

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie