Wiersz pięćset...
Moje oczy patrzą na ludzi
lecz serce się smuci
bo moim ustom tak ciężko
powiedzieć oto wcielona niewiność.
Która waga potrafi
udźwignąć ciężar życia
kto nam da odważniki
do lekkiego życia.
W drobny mak
stłukła się żarówka miłości
i przyszła ciemność samotności
wtedy spróbuj jeszcze uwierzyć
w choć jeden błysk światła
co oświetli ci drogę
może do kolejnej miłości.
autor
neplit123
Dodano: 2020-11-24 15:30:25
Ten wiersz przeczytano 343 razy
Oddanych głosów: 5
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (4)
Najlepszym lekarstwem na złamane serce jest nowa
miłość, która staje się nowym światłem i nową drogą...
Pozdrawiam :)
Uwierzyć zawsze warto.
Cos się kończy, coś innego zaczyna, taka kolej
rzeczy...
Pozdrawiam serdecznie :)
Miłość, jak żarówkę, można wkręcić nową.
*ustom
Pieknie to opisałeś. Jak jedno się kończy następuje po
nim drugie. Takie jest życie nasze. Pozdrawiam neplit.
Sparwdż'ustą"- ustom czytam.