Wiersz o spadającej gwieździe

Mi, któremu jest dane poznać żywot rzymskiego imperium
I któremu dane jest tworzyć marną poezję
Dziś gdy nocą patrzę ku niebu
Nie widzę nic oprócz Ciebie

Chciałbym wiedzieć dokąd tak pędzisz bez opamiętania
Czy tragedią naznaczony jest twój koniec
Bo jesteś córką kosmicznego Dedala
I zapomniałaś o tym co mówił Ci ojciec

Czy wręcz przeciwnie - jesteś pszczołą
Szukającą kwiatu na niebieskiej łące
Powiedz mi o nieziemska strzało
Czemu na nieboskłonie nie siedzisz spokojnie


Spełniasz życzenia - zawdzięczasz to pisarzom
Przeczą temu ci ludzie co poznali okrężny ruch planet
Ja im nie chcę wierzyć, chcę wierzyć swoim braciom
I gdy na Ciebie patrzę w myślach mówię swoją litanię
pragnień

Proszę więc Cię - spraw abym odnalazł tą którą kocham
A jeśli jeżeli tego nie możesz zrobić
To spraw abym o niej wreszcie zapomniał
By dla innej swe serce mógł otworzyć.

autor

utkanyzmarzenia

Napisany: 2012-12-02 Dodano: 2012-12-02 17:06:45

Ten wiersz przeczytano 1493 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życzenia

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie