Wiersz sto dziewięćdziesiąty siódmy

Ja nie znam ceny
może ktoś ją zna
i wcale sobie
nie żartuję
nie chce znać
bo nie da się
kupić miłości i przyjaźni
one są jak
czas bezcenne
i zawsze robią
z niczego coś
i wszystko dzieje
się tak szybko
że czasem trudno
nadążyć za modą
a gdy się
staną ważne i wartościowe rzeczy
nie omijajmy ich
szerokim łukiem
a wszystko co niepotrzebne
trzeba wyrwać
jak kartkę
z kalendarza
i nie szukajmy
dowodów na
istnienie miłości
ona nie jednemu
zawróci w głowie
a jest najlepszym
kompasem co wskazuję drogę
ona nie zawodzi
to my czasem
ją zawodzimy

autor

neplit123

Napisany: 2017-07-27 Dodano: 2017-07-27 14:25:16

Ten wiersz przeczytano 372 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Wolny Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie