Wiersz sześćset dwudziesty pierwszy
Uczy mnie życie
uczą mnie ludzie
że na nic głośne skargi
bo lepiej w ciszy
dać się losowi prowadzić.
Oto jest ludzkie serce
a w nim no właśnie
co masz ukryte w swoim sercu
nieodwzajemnioną miłość
a możę tą szczęśliwą
pewnie nosisz też tam
rany przez życie ci zadane
ale jak to dobrze
że twe serce ciągle bije.
autor
neplit123
Dodano: 2021-04-21 13:41:50
Ten wiersz przeczytano 450 razy
Oddanych głosów: 4
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (3)
serce - mięsień skurczliwy pracuje wiecznie ale to w
duszy jak w poczekalni są powieszone cienie twych
zasług i tamże są gromadzone
a gdy miejsca już zabraknie
duszyczka do nieba pragnie
i wtedy segregacja
się zaczyna
i wtedy człek widzi gdzie przyczyna
zmian wszelkich
W sercu nosimy wszystko, dobre i złe chwile... Ładny
wiersz.
Pozdrawiam serdecznie :)
dokładnie- dopóki bije...