Wiersz sześćset dwudziesty drugi

Czas mi nie pozwolił
bym zwątpił że
pomimo przeciwności losu
pomimo samotnych dni i nocy
nie przestałem być szczęściarzem.
Samotność ma swoje drogi
miłość idzie tą inną
jak te drogi rozpoznać
by ich nie pomylić
bo jeśli się je pomyli
to na jakiej jest się drodze.
Powiedz proszę co czujesz
gdy los łzy smutku ci zabiera
i idź do tych co płaczą
bo oni potrzebują nadziei.

autor

neplit123

Napisany: 2021-04-30 Dodano: 2021-04-30 15:07:29

Ten wiersz przeczytano 460 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Wolny Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie