Wiersze
... to ja ...
... Dlaczego piszesz...?
Bo pisanie pozwala mi zapomnieć
Oddać to, co mówi serce
Wołać ciszą, tylko tą inną
Wezwać ducha, który powie jak żyć...
Pisanie jest częścią mojego życia
Jest we mnie, bo tak chciałam
Pozwala wybierać i daje szanse
Pisanie nie męczy... Ono wspiera.
Nawet kiedy zabraknie mi sił
Będę pisać.
I kiedy stracę ochotę żeby żyć
Napiszę o tym wiersz.
Moje życie zamknę na kartce papieru
I młodość uwiecznię
Żeby zawsze pamiętać
... ale tylko to, co chcę pamiętać.
A starość...
...Dla poety nie ma starości.
To tylko późniejsza młodość
Mądrzejsza i bezpieczniejsza.
Pisanie...
Ono jest takie lekkie
Takie niewinne...
... naiwne...
A wiersze...
... są podobne do nas.
My je tworzymy...
... Na swój wzór...
Dlatego jak piszesz wiersze
Rób to jak najlepiej
Bo w wierszach
Opisujesz siebie.
18:01
justysia.1990
Komentarze (1)
"Dlatego jak piszesz wiersze
Rób to jak najlepiej
Bo w wierszach
Opisujesz siebie." zacytowałam ten fragment - by
pokazać - w jaki sposób należy unikać powtórzeń, bo
materiał na wiersz dobry - tylko z wykonaniem nie
bardzo.
Gdyby przerobić na rymowany?
A jeśli ma pozostac biały - za dużo "uzupełniaczy" -
zbędnych słów, zaimków etc.etc.
"Dlatego gdy piszesz
rób to jak najlepiej
bo w wierszach
opisujesz siebie."
W interpunkcji brak konsekwencji zastanawiam się nad
celowocią zastosowania dużych liter na początku
wersów?
Pozdrawiam serdecznie mam nadzieję, że moje porady na
coś się przydadzą.