Wiersze szczęśliwe
Szczęśliwi ludzie niech wierszy nie
piszą,
przecież w nich nie ma bezdennej rozpaczy.
Bezbrzeżny smutek nie zabija ciszą,
cokolwiek to znaczy.
Wielcy poeci umierają młodo.
Powiesz: "Znam kilka wiekowych
wyjątków".
Tak, lecz los wpisał im ból i tęsknotę,
niemal od początku.
Szczęśliwy człowiek... bywa
wierszokletą,
radosna twórczość jest poezji katem.
Wielkie cierpienie niesie plon poetom,
wieczności zadatek.
Szczęśliwi niech się za wiersze nie
biorą,
w ich strofach barwy wybuchają wiosną
i zamykają usta tym potworom,
które w duszy rosną.
Komentarze (55)
to prawda, smutek potrafi wylać się na papier pięknym
wierszem :)
Świetny wiersz, a puenta przemawia za tym, żeby jednak
szczęśliwi też pisali :)
życie jest krótkie dla szczęśliwego a bardzo długie
dla cierpiącego...pozdrawiam
Najlepiej odejść młodo
Ładnie, z bardzo dobrą puentą.
Miłego:)
Wiele w prawdy jest w Twoim przesłaniu Dorotko Już
kiedyś zastanawiałam sie czy nasz wieszcz Adam
Mickiewicz pisał by tak pieknie gdyby nie miłość do
Maryli
peany piszą :)
Pozdrawiam bardzo serdecznie
Co do wiersza to bardzo mi się podoba :)
Cos jest na rzeczy
nikt nie zaprzeczy ;-)
Dobry wiersz. Z przyjemnością.
Pozdrawiam :-)
Polemizowałbym z przesłaniem ,ale jedno jest pewne,że
dzisiejsi "wielcy znawcy"poezji(nie wiem nawet skąd
się tacy wzięli) uważają tylko smutną prozę pisaną w
słupku za godne uwagi wiersze...
Pozdrawiam Doris.
WN wielkie ukłony za piękny wiersz,pozdrawiam i
dziękuję.
coś w tym jest, że smutek układa wiersze inaczej..:):)
fajnie Dorotko:)
Ulżyło mi, bo nie jestem szczęśliwy, a więc mogę
zostać poetą.
Gdy w smutnych strofach dusza się wypłacze,
warto poczytać, że można inaczej!
Pozdrawiam!
coś w tym jest prawdy ale ... +++++
Doby wiersz, cierpienie wynosi ludzi na wyższe poziomy
emocji. Miłość też, ale to jednak inne obszary,
cierpienie każe dorastać i ważyć każde słowo.
Interesująca refleksja...
miłego dnia :)