WIERZYŁAM.... A TY ZRANIŁEŚ
Wierzyłam w Ciebie, wierzyłam w nas
Czułam, że szczęście jest już blisko.
Zraniłeś mnie, wstrzymałeś czas
I w jednej chwili straciłam wszytko.
Już tyle nocy przepłakanych,
przerwanych, cieżkich snów.
A w moich myślach obłąkanych
króluje kilka pięknych słów.
Kiedy mówiłeś, że mnie kochasz,
I szeptałeś, że wszystko przed nami
Ja nie widzałam w Twoich oczach,
Że czysty fałsz nasz związek karmi.
Od tamtej chwili już ładnych pare lat
żyjemy każdy innym torem
Przede mną ciągle cały świat
Przed Tobą przyszłość z niepokojem.
autor
Blondi1313
Dodano: 2007-06-16 14:45:32
Ten wiersz przeczytano 448 razy
Oddanych głosów: 4
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (2)
"Dlatego tak wazne jest, aby pozwolic pewnym rzeczom
odejsc. Uwolnic sie od nich. Odciac. Zamknac cykl..."
wspomnienie dawnej miłości... bardzo ładnie i zgrabnie
to opisałaś. w pierwszej zwrotce rymy są tak dobrane,
ze pozostaje tylko pochwalić;)