Wierzysz mi?
W nic już nie wierzę straciłam cel.
Zgubiłam drogę już nie ma jej.
A może zmienię swe okulary?
I znów zobaczę trakt ten stary
Zasypany pyłem i brudem
Wymiotę to jednak jakimś cudem.
Tak...uda mi się, bo siłę mam
Zobaczysz mnie wtedy...to ja tak gnam.
Gonię swe życie otwórz mi bramę
Choć zadyszana lecz przed nią stanę.
Zapukam głośno, czy wpuścisz mnie?
Hej!...Ja już jestem...Nie gniewasz się?
Nie chcę zakłócać Twego spokoju.
Krzywdy nie zrobię, nie stawaj do boju
Odłóż swe miecze i poddaj się
Ja nie chcę walczyć i zabić Cię.
Będę Cię kochać, wielbić , szanować
Nie musisz głowy za bramą chować.
Otwórz te wrota, bo je wyważę
Dopiero wtedy Ci siebie pokażę
Zobaczysz siłę na mojej twarzy
Spełni się wszystko co Ci się marzy.
Zburz już ten mur obojętności
Pozwól dać sobie trochę miłości
Czułości , prawdy i uwielbienia
Zobaczysz wtedy jak miłość zmienia.
Jak nikną troski, ból i cierpienia
Nie ma już smutku, osamotnienia
Popatrz w me oczy i uwierz mi
Wierzysz mi?...Wierzysz?... Czy mi się śni?
WIOLETTA T
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.