Wiesz?

Nie wiesz, co czuję.
Nie wiesz, jak wiele rozumiem.
Nie wiesz, co w nocy me myśli zajmuje
Nie wiesz, jak wiele potrafię, umiem.

Czasem chciałabym głośno płakać,
krzyczeć, krzyczeć i krzyczeć.
Mimo wszystko sama muszę się zmagać
z niezwykłym cudem codziennej rzeczywistości.

Dla osoby, która sprawiła, że znienawidziłam życie. Dla osoby, która sprawiła, że uwieżyłam, że jestem nic niewarta. Dla osoby, która potrafiła wmówić mi, że jestem zerem. I dla drugiej osoby, która pokazała mi, że z zer składają się miliony. I dla drugiej osoby, która pokazała mi jaka nie powinnam być.

autor

magnolka

Napisany: 2006-09-15 Dodano: 2006-09-18 15:38:05

Ten wiersz przeczytano 394 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Nieregularny Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie