Wiesz...
Człowiek dojrzewa powoli
Szuka tego, czego wcześniej
Nie dostrzegał też wcale
Cel niegdyś jawiący się
Jako różnorodny fortel
Dziś jest tylko emocji
Dawnych zapiskiem zatartym
Fabuła pisana przez nas
Samych; splatana z życiem
Znaczenie, nieodgadnione
Nasze; osobowości - nas
Czas też przepływa korytem
Styksu; stoickiej cnoty i
Epikurejskiej radości
Pogoń nas nagli; tak szemrze
Cicho strumień naszych uczuć
autor
Mysterium_Tempus
Dodano: 2011-03-30 19:52:16
Ten wiersz przeczytano 556 razy
Oddanych głosów: 3
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (2)
Głęboki i trudny, ale życiowy. :)
dziś urodzaj wierszy które mi się podobają:) Ten jest
drugi.:) Super +