Wiesz Kochanie?
wiesz kochanie spokój tu zamieszkał
wśród tych szarych obrośniętych głazów
widzę jak się cisza brzegiem snuje
rzeźbi tylko cieniem wieko czarów
słońce muska złotem swego wzroku
uśmiech kładzie pieczęcie na usta
nie ma zgiełku odważanych minut
a i przestrzeń czasu nie jest pusta
jest to hojność odpowiedniej chwili
która tak właściwie nie ma wiele
bo cóż znaczy dla niektórych urok
ciepło westchnień i łagodność wcieleń
Komentarze (5)
wiesz kochanie pięknie to napisałaś,swoim wierszem
pieścisz i czarujesz i czasami cichą cisze
snujesz,czasami szukamy ciszy i spokoju,a u ciebie na
dodatek jest bajkowo
Opisałaś tajemniczy zakątek przyrody /życia/ gdzie
niektórzy dostrzegają piękno, a dla innych może być
niedostępny, lub obojętny.
Bardzo ladny, melodyjny wiersz.
na brzegiem posrówd głazów zamieszkała rzezbi i
czaruje....twój wiersz urokliwy deliaktny złtem
obsypany jak marzeniami w gwiezdzista noc....bajkowo
Marylo dzis u ciebie...pozdrawiam...
tam gdzie nie ma zgiełku, zamieszkał spokój tylko
słońce muska złotem, musi być pięknie, prawdziwa
kraina łagodności