Wietrze opowiedz bajkę

Rozkołysały się trawy.
Tańcują - gra wiatr.
Z nimi bławatki, komosa,
rozkiwał się mak.

Szelest się niesie po łące,
jak kołysanka,
nutki cichutkie i dźwięki,
słucham - to bajka...

Ze wschodu wieje, zza gór i rzek,
o dobrej Jance,
co też z urody słynie,
słowem - panience.

Janka rozumie śpiew ptasi,
nie spłoszy sarny,
nie wie co to złość, ani gniew,
letarg poranny,

bo pracowite to dziewczę,
jak mało które,
ze słońcem wstaje, z uśmiechem,
tańcuje w chmurach.

Wieść się rozniosła o pannie,
przybył konkurent,
chętny był pojąć za żonę,
więc ślub i amen.

I koniec bajki. Cisza na łące.
Słowik nie śpiewa,
że żyli długo, szczęśliwie,
wiatr nie rozsiewa...

plotek.

autor

marcepani

Napisany: 2017-06-12 Dodano: 2017-06-12 10:19:57

Ten wiersz przeczytano 902 razy

Oddanych głosów: 29

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie