Wieża

...każdy ma swoją wieże...

Ubrana w szarość ścian zamkowej wieży
ze swoją miłością nie spełnioną ,
z bólem..
ze swoją nadzieją kruchą jak wysuszony liść
nadzieją na coś czego pragnie..
całą duszą..całym sercem...
czeka..
czeka cichutko
otulona w smutek i niepewność..
Policzone dzni..godziny..lata
bez znaczenia
i..rozpalona iskierka..
tak nagle ,
ciepłem dziwnym..
pieszcząca myśli , serce
spełnieniem marzeń najskrytszych ,
najskrytszych pragnień..
I on..
z drżącymi dłońmi ze wzruszenia..
z tym ciepłem w oczach..
z tą nieśmiałością i..
nadzieją..
tak podobną...
Nie pozwól jej odejść..
nie teraz.....

autor

Moon

Dodano: 2006-12-23 18:44:57

Ten wiersz przeczytano 433 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Bez rymów Klimat Rozmarzony Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie