WIEŻA SZCZĘSCIA

Stoi wysoka, smukła, pełna piękna
Od dołu począwszy widzę, że dobrze zbudowana
Na fundamencie chude trupy dobrze ubite
Wyżej duże grono ludzi
Jedni jedzą, inni kupują, a jeszcze inni wygrzebują
biorą wszystko; złote zęby i obrączki, nie ma dla nich świętości

Patrzę przez okno na pierwsze piętro
Co tam? To weneckie lustro
Po jednej stronie piękne dziewczyny
po drugiej parszywi chłopcy
Wyżej wielki stół
Siedzą tam ojcowie narodów
Jedni mają dusze na ramieniu
Drudzy broń w ręku i klucze na wyższe piętro
Tam wielki skarbiec i targi wielkich ludzi

Podnoszę głowe, by spojrzeć na szczyt
Tam siedzi ktoś i telewizje ogląda
Wiatr rozwiewa wielki sztandar
i smród co z dołu się wydobywa

autor

Michał

Dodano: 2006-05-05 13:48:53

Ten wiersz przeczytano 450 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Wolny Klimat Pesymistyczny Tematyka Świat

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie