Wilczy staw

Nad wilczym stawem,
gdzie bór pierwszy usypia,
Mokre liście wiatr nieśmiało kołysa, sny nowe układa lotny artysta.
Tam częste dziewek tajemne spotkania.
Chowają sie przed groźnym wzrokiem rodzica.
Bez strachu mogą całować swe białe lica.
Uczucie przeklęte złączyło im dłonie,
serca się zrosły niewieście.
W boru knieje wpędzone tulą się, tulą
szlochając żewnie, bo ona jest ona.
Miłości szlachetny trunek nie
wszystkim dany wypicia.
Szczęście to miały, nie szczędząc ni chwili,
pławią się w roskoszy kochanki młode,
smakując, spijając miłość z siebie nawzajem,
toną i toną w odmętach plugawych,
w czarcim kochaniu na wieki stopione.
Zerwały się obie ze strachem przejęte.
Ojcowskie wołanie z puszczy dobiega,
aż koli w uszach, kłóci się z echem.
Pobladły, struchlały.
W obłędach serca, w strachu rozwiane
wskoczyły w jezioro,
By zawsze byc razem.

autor

Deccu

Dodano: 2007-01-04 13:24:35

Ten wiersz przeczytano 450 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Nieregularny Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie