wiosenne porządki
zmyłam z ciała warstwę złudzeń
wyczyściłam z oczekiwań
wyprałam przekonania
odłożyłam pragnienia
na wieczne później
posegregowałam
wiarę, nadzieję, miłość
poprzestawiałam cele
pochowałam myśli rozrzucone
uprzątnęłam resztkę uczuć
tylko samej siebie poskładać nie mogę...
Ciężko czasami trzymać głowę do góry...
autor
Jagodzianka85
Dodano: 2013-05-17 12:38:10
Ten wiersz przeczytano 797 razy
Oddanych głosów: 14
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (14)
Tylko pragnień nie odkładaj, szczególnie na wiosnę !
Klimatyczny wiersz. Pozdrawiam :)
Witaj, ja bym nie odkładał pragnienia na tą półkę ,
lepiej mieć je przy sercu, witaj po tak długiej
przerwie.
Bardzo dobry wiersz :)
przekonywujący wiersz - jestem na tak :) pozdrawiam
Bardzo ładny, rzeczowi i rfleksyjny wiersz, pozdrawiam
Rezwizja wartości i przekonań, oraz remament w
emocjach, czasem dobrze robią. Jednak i tak czasem
trudno zrozumieć samą siebie...Pozdrawiam.
Dobrze oddane mysli.
Jestem na tak.
:)
Człowiek w potrzebie, weźmie się i za siebie!
Pozdrawiam!
Fajna metafora wiosennych porządków, bardzo mi się :)
I uważam, że peelka sama siebie nie docenia, pisząc,
że nie może. To co powyżej ostatniego wersu, świadczy,
że dała radę :)
Najzwyczajniej się odrodziła, a nie tylko
uporządkowała.
pochowałam myśli rozrzucone
uprzątnęłam resztkę uczuć
tylko samej siebie poskładać nie mogę...
"tylko samej siebie poskładać nie mogę..." to jest
najtrudniejsze. Pozdrawiam
Dobry początek...reszta też pewnie się uda:).
Pozdrawiam
Pięknie to wszystko poukładałaś:)))
Porządki należy robić ,pozdrawiam