Wiosennie

Wychłodzone noce, świty rozbielone -
to ostatnie tchnienie konającej zimy.
Wiosno - z utęsknieniem dziś piszę o tobie.
Zieloną nadzieją cuda w sercu czynisz.

Ledwie nikły pączek rozkwitnie miłością,
którą jesień w dziwnym półśnie zostawiła.
Przygarnij z czułością - zmarzniętą i drżącą.
Biedną na przednówku, samotną, niczyją.

Pozwól słońcu dotknąć życiodajnym ciepłem.
Wyrwij z odrętwienia i przyspiesz krążenie.
Z każdą cenną kroplą radości w niej więcej,
nabiera śmiałości, dojrzewa, pięknieje.

Sadem rozkwieconym, pszczołą i motylem.
Subtelną stokrotką wśród soczystej trawy.
Bazią, która żyje tylko krótką chwilę,
niepozornym listkiem na drzewie wciąż nagim.

Gdy nabierze mocy w ramionach natury,
powróci uczuciem, przeniknie do duszy.
Zapragnę kochany, abyś mnie przytulił.
Od wiosny miłości będziemy się uczyć.

autor

mamusia45

Napisany: 2019-03-15 Dodano: 2019-03-15 15:54:50

Ten wiersz przeczytano 1390 razy

Oddanych głosów: 33

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie