Wiosenny Podmuch Wiatru

Mógłbym pisać, że tęsknie za Tobą,
Jak kwiat wiśni tęskni za pierwszymi
Marcowymi promieniami słońca,
Nawet jeśli to niezupełnie prawda.

Mógłbym Ci szeptać, że tonie fregata,
Na samo Twych oczu spojrzenie,
Nawet jeśli oboje nie wiemy, co to fregata.

Mógłbym odkrywać nowe,niezbadane lądy i otchłanie,
Kroczyć, niosąc światło w swoim sercu rozgrzane,
I tylko trochę brakowałoby mi odwagi.

Mógłbym płakać, szlochać i śmiać się naprzemian
Byle tylko zwrócić Twoją uwagę,
Ulotną chwilę, której i tak nie zauważę.

Mógłbym przemierzać alabastrowe wzgórza i doliny
Rzeźbione mistrzowską dłonią przemijającego czasu,
Choć boje się, że moje zimne dłonie by Cię nie ogrzały.

Mógłbym stworzyć Twój portret z jesiennych
Liści wielobarwnych, z patyków, które pękały
Pod naszymi stopami, z kurzu,który niepostrzeżenie
Opadł na nas podczas snu, chociaż pewnie takiego
Dzieła byś nie chciała.

Mógłbym w końcu listy codzień Ci słać
A w nich cząstkę siebie, wszystek i znów niewiele
Ale zawsze coś, dodawać,
Brak tylko atramentu w kałamarzu.

I tak dalej mógłbym wymieniać, naprzeciw Ciebie siedząc,w bujanym fotelu, bosymi stopami fajtając.
Z profilu kochana,wydajesz się jeszcze piękniejsza
Nawet jeśli to tylko księżyca w szybie, szydercze odbicie.

autor

Starless

Dodano: 2012-02-26 21:15:46

Ten wiersz przeczytano 581 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Biały Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie