wiosenny spacer po niebie
dzień skąpany w swojej urodzie
odbija się w wodzie i nabiera blasku
woda wypija niebo odbita w dniu
zbiera ukłony drzew i moc oklasków
ten dzień gra na swych strunach
świadomie
odsłania paletę barw zapachów i smaków
można się w nim rozkochać na śmierć i
życie
czując na łące budzące się korzonki
maków
fale w stawie oddychają skrzelami wiatru
bagna żyją po drugiej stronie ignorując
wiatr
idąc mijam kałuże łez i ślady serca
podziwiam
odbity w twych nieobecnych oczach świat...
Komentarze (1)
*skrzelami
*odbite w twych ... ?
Oby w chwilowo nieobecnych oczach.