Wiosna w lesie

Ludziom

Wiosna rankiem do lasu na chwileczkę wpadła
sprawdzić, czy zima wzięła z sobą resztki śniegu
spojrzała w prawo, w lewo i jak ściana zbladła
bo w lesie śmieci pełno już na samym brzegu

strzępy folii na drzewach wysoko i nisko
wory straszą rozprute swymi wnętrznościami
-czy to las; pyta Wiosna,-czy jakieś śmietnisko?
-trzeba o tym pomówić z lasu mieszkańcami!

sójka chętnie pomoże a głos ma donośny,
więc wszystkich powiadamia, że w południe samo
zebranie się odbędzie z polecenia Wiosny,
pod Starymi Dębami, za Małą Polaną

gdy zwierzęta przybyły w miejsce umówione
-pyta Wiosna; czy wiecie, że mieszkacie w brudzie, że wokół pełno śmieci; one zawstydzone,
to nie my tak śmiecimy, to ludzie, to ludzie

sam widziałem, Lis mówi, przy drodze mam norę,
jak w dzień biały przez okno śmieci wyrzucają
niby taka kultura, fury wypasione
a te śmieci naszemu życiu zagrażają

mój szwagier tylną łapę szkłem jakimś skaleczył,
kuzyn żony się wplątał w żyłkę stilonową
nie ma ich tu dzisiaj bo obaj nie żyją,
że to prawda, honoru lisie daję słowo

Żukowa też nad swoim użala się losem,
pięciu mężów straciła przez puszki po piwie
i drżącym ze wzruszenia opowiada głosem
jak przed śmiercią biedacy cierpieli straszliwie

Sarna w ciąży już w maju rozwiązania czeka
i szczęście i obawa, zna to matka każda,
a tu ryczące quady "dzielnego" człowieka
z Sarniątkiem nigdzie w lesie spokoju nie zazna

Sowa myśli, że ludzie doskonale wiedzą
jak szkodliwe dla wszystkich to postępowanie,
lecz tną gałąź na której sami także siedzą,
jak utną, to zobaczą co się wtedy stanie!

autor

karaszpiekla

Napisany: 2016-04-13 Dodano: 2016-04-16 08:11:22

Ten wiersz przeczytano 3252 razy

Oddanych głosów: 25

Rodzaj Bajka Klimat Smutny Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie