Wiosna majowa

Zaświtała kiedyś na dachu obietnic.
Żywiołem ognia, deszczowym porankiem.
Słuchając koncertu majowych romansów.
Goniła pomysły uciekające Słońcem.

Stąpała bezbarwnie ścieżką zagadek.
Szukając wspomnień słyszanych w trawie
Chroniła pod pyłem koronkowe paciorki.
Korale z nut szeptu i ciepłe słowa.

Paliła za sobą mosty z betonu.
Stalowe płoty nad rzeką pożaru.
Chowała za sobą kapelusze pochmurne.
Zdjęte z głów napotkanych panów.

Zgubiła gdzieś drogę do letnich zamiarów,
Gdy w biegu spod nóg uciekło jej szczęście.
Zapadła mi w pamięć pochmurnych poranków,,
Gdy budzę się świtem kropel majowych.

autor

imaginacja

Dodano: 2007-05-12 14:27:35

Ten wiersz przeczytano 790 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Bez rymów Klimat Wesoły Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie