Wiosna przichodzi
Dziyń sie wydłużo, zima odchodzi,
Słońce zaglondo na nos z wysoka,
Kumin z ciepłowni coroz mnij smrodzi,
Koty już mrauczom wedle hasioka.
Wiosna niyśmiało przi fortce stoi,
Gryfno i modo - do serc nom klupie,
Kwieciym wszelakym łąka sie stroi,
Wielkie porzondki w kożdyj chałupie.
Łokna jak żadła, zmyte dyliny,
Brzozowo mietła wartko tańcuje.
Jeszcze po praniu wyloć mydliny,
Zista sie piecze, kawa rychtuje.
Zima juz zbrzidła, ciepła nom trzeba,
Wiosna na Ślonsku piyknie witomy,
Ździebko zielyni, konseczek nieba,
Na działce lauba juz łotwiyromy.
A za dni pora przilecom szpoki,
Maras wypłocze dyszczyk majowy,
Nad naszom ziymiom tyncza, obłoki,
Wiosna przichodzi... wiync czopki z gowy!
wiersz napisany gwarą górnośląską słownik: hasiok - śmietnik gryfno - ładna, piękna żadło - lustro zista - babka lauba - domek na działce maras - brud
Komentarze (1)
Nawet jakby gwarą nie było, też byłoby piękne.