W Wiśniowym Sadzie

a najlepiej się czyta słuchając Giuseppe Verdi- preludium do aktu I i III "Traviata"

W Wiśniowym sadzie,
posród polnych kwiatów
tam- w tym kręgu drzew,
gdzie rosną zawsze
niezapomniane kwiaty
ujżałem pierwszy raz Ciebie.

Schylałaś się jak dziecko
i zrywałaś je
otoczona w biel.
Suknia twa falowała w ton wiatru
i w jego ton okrywała kwiaty
niczym matula kołdrą.

I w taki dzień, gdy ujzałem Cię
zdałem sobie sprawę,
żeś jest delikatna jak te kwiaty,
niczym cytrynowy motyl.
Nie tknę Cię, choć tak bardzo pragnę,
Nie Madame- nie mogę.

Gdybym Cię trzymał w objęciach,
umarła byś z bólu, tak jak motyl
zamkniety w dłoni, kaleczy swe skrzydła
trzepoce, uderza, rozrywa, umiera.

Ja co jakis czas zamknę oczy,
by zobaczyć Cię znowu.
By podpatrzeć jak kwitniesz,
by obudzić się z krzykiem:
To sen.

autor

Zmuda

Napisany: 2007-06-04 Dodano: 2007-06-04 23:40:22

Ten wiersz przeczytano 912 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Biały Klimat Rozmarzony Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie