Witaj przedwiośnie / sonet/
Świat się śmieje, ziemia cała zapachniała idzie wiosna, pieśń radosna...
Zorza świtem niebo morelą maluje.
Oddycha i śpiewa hymn pochwalny ziemia.
Drżące ptasie chóry budzą wsze
stworzenia.
Słońce promieniami poranek zwiastuje.
Jasność się unosi i rozjaśnia wody
z granatu po lazur, srebrem wygłaskuje.
Człowiek i stworzenie anielsko się
czuje.
O, ziemio cudowna, nie strać swej
urody!
Pozwól Panie ptakom fruwać na wolności,
i radośnie rybom machać ogonami.
Człowiek człowiekowi niech da moc
miłości.
Boże, Twoja miłość niech króluje z
nami.
Niech dobrocią nasze serca Pan wymości,
byśmy mogli śpiewać razem z ptaszętami.
615
Komentarze (33)
Piękny sonet, z pięknym przesłaniem
istna oda do miłości,
pozdrawiam serdecznie Broneczko :)
Wiosenko, wiosenko, cóżeś ty za pani, że za tobą idą,
ze za tobą idą chłopcy z obrączkami.
Piękny radosny sonet...wzbudza tęsknotę za
wiosną...pozdrawiam cieplutko Broniu :)