Witaj samotności
Cisza
Przygniatająca samotność
Bo samotność czasem bywa straszna
W umyśle mym
rozdartym na dwoje
tłoczą się myśli i krzyki
Mówią "Samotność jest dobra!"
Mówią "Gdzie przyjaciele?"
Będąc wśród ludzi pragnę samotności
Będąc sama pragnę ludzi
Pragnę ich bliskości, ciepłego słowa
Śmiechu i dźwięku rzucanych kości.
Cisza mnie przytłacza
Milczę w samotności
W duszy krzycząc "Moi przyjaciele!"
Lecz cisza nie jest już taka straszna,
gdyż wiem, że moje serce jest ich pełne,
a jutro znów zobaczę ich uśmiechnięte
twarze,
i znów zacznę marzyć o ciszy.
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.