Witraż

Rozumiem ten wiersz na swój sposób. jest piękny....

Kolorami zaczarowany,światłem stań się przez
chwilę,bardzo ciepły wiersz,mimo smutku gdzieś tam w
głębi...

Trzeba przyznać, że poruszyłeś w wierszu niecodzienną
tematykę, którą jednak czytało się rewelacyjnie.

Przepiękny wiersz i bardzo obrazowy - z jednej strony
fantastycznie opisane piękno witraży a z drugiej
strony jakby opisanie duszy - brawo!

przepiękny wiersz, witraże zawsze wzbudzają mój
zachwyt, porównujesz je do duszy ludzkiej, tam też gdy
światło wpadnie to potrafi zagrać uczuć paletą

witraz dla mnie jest jak uczucie milosci gdy go
nieoswietlic ginie w swej szarosci niedocenione choc
jakze piekne w swej doskonalosci - piekny wiersz
pozdrawiam

W bardzo ładną poetycką szatę przyodziałeś swoje
witraże.

Melodyjny, ładny wiersz, napisany w sposób, który
można odbierać w dwójnasób. Pozdrawiam:)

W tym samym dniu zauważyliśmy światło w szkle ...ja w
dnie szklanki a Ty w witrażach , ale to Twoje światło
na pewno daje więcej kolorów na przyszłość. Bardzo
ładny wiersz.

poczułam się jakbym tam była...piękny klimat i
wiersz,pozdrawiam

Witraż to sztuka a sztuka to pasja,na witraż nie
wystarczy popatrzeć chwilkę trzeba się tam zatrzymać
na dłużej by widziec jaka jest gra kolorów i światła
ze sobą zegrana,byłam kiedyś w takiej Katedrze gdzie
całe sklepienie było stworzone z witraży i dech
zapierało...świetny napisany wiersz oddający atmosferę
takiego obrazu/nie malowanego/

Wiersz mnie wzruszył, jest o witrażu, ale i o duszy
ludzkiej... Jasnym światłem dla duszy jest miłość.
Jeśli znajdzie drobną szczelinę przedostanie się do
duszy, jak woda przez skały... i roznieci małą
iskierką ogromny ogień...