Własne jest ciasne...

I dlaczego tak się dzieje dziś?
Można tylko o tym śnić?
Czy nie trzeba wziąć do ręki
I wyzwolić się z udręki
Tego pragnienia?
Uwielbienia?
Tego zrozumienia?
Spełnienia?

Jakbym chciała znów być sobą
Taką zwykłą osobą
Cieszyć się i smucić wtedy
Nie tylko od biedy
Ale zawsze
Jest to jasne?

Własne jest ciasne...
Jasne jest niejasne

I dziwi mnie każda chwila
Co ja robię
Zamieniłam się w motyla
Czy lecę po ogień
Do ognia może?
Kto mi pomoże?
Boże!
Boże?

Niech to będzie może...
Morze
Błękitne w kolorze
Złote poroże

W koronie płatki róż
Oczy zmróż
I kochaj mnie bez potrzeby
Bez korzyści

Kolor zwiewnych liści mi się przyśnił
Aby człowiek długo żył
Dobrze żył
Nie śnił
Ale żył

autor

Moka

Dodano: 2006-06-17 17:25:30

Ten wiersz przeczytano 464 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Nieregularny Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie