Wodnica
Bezpardonowo odtrącona
/zdumienie miało wielkie oczy/
popadła w dziwny stan pomroczny.
Biegnąc przez ciemność, byle dokąd,
na oślep, w rozpacz, żądzę zemsty,
łykała łzy zmieszane z tuszem.
Nieznany ból przytłaczał, dusił.
Złamana, patetycznie śmieszna
stanęła tam gdzie most na rzece
darował migotliwy widok.
Refleksja, że już wszystko było
- impuls do skoku przez barierkę.
Cudowny pęd i chłód do kości,
cios przy zetknięciu /a myślała,
że w fale wpada się jak w atłas/
bezładna walka płuc o oddech.
Woda jak przed narodzinami
ukołysała z pulsem ziemi.
Grób z wodorostów, mchów, kamieni.
Nikt jej nie kochał, nikt nie znajdzie.
Komentarze (66)
wreszcie jest poezja(Y)
Smutny ten obraz dobrym piorem napisany, pozdrawiam
Bardzo mocny obrazowy wiersz. Podoba się. Pozdrawiam
:)
Dobry i bardzo mocny wiersz,
to okropne, że czasem ludzie z bólu popełniają
samobójstwo,
a powodem bólu bywa odtrącenie czy brak miłości,
niestety tak się w życiu zdarza.
Wiersz bardzo sugestywny, przemawia autentyzmem.
Pozdrawiam serdecznie Aniu :)
Oj Aniu zmroziłaś przeszyłaś
Świetnym wierszem
Pozdrawiam cieplutko i zostawiam łobuziaka dla Ciebie
i tulaski :)
lubię wodne klimaty :)
Świetny wiersz!
Pozdrawiam Aniu :)
Wodnice rodzą się z rozpaczy i wabią samotnych
nieszczęśników... pozdrawiam i swój głos zostawiam
Zatrzymuje i porusza:)pozdrawiam serdecznie:)
Obrazowo. Podoba się.
Pozdrawiam, Aniu :)
Żyć się dłużej już nie dało.
Samobójczą śmierć się wybrało.
Do wody w rzece się wskoczyło.
Smutne, złe życie się skończyło.
Piękny, dramatyczny wiersz. Pozdrawiam.
Miłego wieczoru ;)))
Obrazowo o desperackim czynie, który trudno mi pojąć.
Gdyby peelka wyciszyła emocje, nie stanełaby na tej
barierce. Pozdrawiam autorkę:)
Porusza emocje.
Dobry wiersz.
Podoba.
balladowo, tragicznie... zadreszczyłaś bardzo, a
przecież bywa... wiersz wyjątkowy, dobry, w
klimacie... że eh, oby to nie była prawda.
serdeczności Aniu :)
Nie akceptuje go, kto żyje lękiem,
a przecież życie może być tak piękne!
Pozdrawiam!