Wojna

Nigdy wcześniej nie widziano tylu
zmasakrowanych ciał – wyciętych z gazet.
Jeszcze paprocie pod oknem rozkwitają
śmiercionośnym napalmem.
Nagie żebra grzejnika patroszą pająki.

Zapach prochu.

Krew słońca spływa po ścianach.
Wszędzie dziury po kulach, piasek
ucieka w szklistość ze strachu przed
poetyckimi niewypałami.
Wciąż gorące łuski stalówek.

Zagłada pustki.

Czuć w powietrzu zbliżającą się,
kolejną bitwę. Skoroszyt pragnień
wyzywa na pojedynek.
Dobywam strzały piór. Podejdź!
Pokaż co potrafisz, czekam.

autor

Lukash

Dodano: 2006-01-28 17:14:11

Ten wiersz przeczytano 472 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Biały Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie