Wolna przestrzeń
Wypełniam pustkę znów słowami
odkrywam czas i świat na nowo
oswajam życie sam z błędami
jestem mądrzejszy trochę - ponoć
ustawiam grzechy nad przepaścią
i czuję słodki sen na twarzy
nieśmiało tańczę znów z miłością
pozwalam sercu - jakby marzyć?
Otwieram oczy na przyjaciół
wbiegam przez bramy pocałunków
czasami chcę komuś przebaczyć
i szukam prawdy aż do skutku
wsłuchuję się dokładnie w ciszę
i proszę Boga o wytrwanie
wyczuwam że ktoś ze mnie wyszedł
samotność płacze bezustannie
autor
m13m1
Dodano: 2011-06-18 01:10:40
Ten wiersz przeczytano 776 razy
Oddanych głosów: 11
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (5)
Bardzo dobry wiersz, ale samotności więcej nie
zabieraj ze sobą. Nadzieję jednak należy zawsze
pielęgnować, często potrzebna...powodzenia
Ładny wiersz, dobrze się czyta. Pozdrawiam ślicznie.
Pięknie i wzruszająco o świadomym postrzeganiu swojej
samotności Zapełnianie pustki która przyciągnie
marzenia i w tym jest nadzieja:) Serdeczności
trzeba tą samotność za sobą zostawić i wybiec na
swobodę o której tak pięknie piszesz :-)
Dobry wiersz. Plynnie sie czyta. Tylko ten jeden wers
- "czasami chcę komuś przebaczyć" - napisalabym - /
czasami komuś chcę przebaczyć / :)