...wolność...

Pawłowi, który nieświadomie przycinał mi skrzydła...

przycinałeś mi skrzydła
próbowałam wzbić się w obłoki
opadając bezwładnie na ziemię
głucho dudniła gleba
dusiłeś w dłoniach zachłannych me ciało
zamknięta jak w klatce
należałam do ciebie
odcięta od świata
wypuściłeś mnie na chwilę dając mi odetchnąć
jęki bezgłośnie wydawałam trzepocząc pozostałościami skrzydeł
nie mogąc wzbić się w przestworza
poprosiłam o łaskę
o wolność
puściłeś bez słowa
twój świat poszarzał
mi odrosły skrzydła
wzbiłam się w niebiosa z uśmiechem na twarzy
z fenomenalnym szczęściem poszybowałam ku chmurom
nie oglądając się za siebie
od nowa poznając świat
obejrzałam się raz ostatni patrząc z tęsknotą i żalem
odleciałam
pozostawiając ci ciepły pocałunek na skroni

...odleciałam.

autor

przyczaj

Napisany: 2005-10-04 Dodano: 2005-12-11 21:49:48

Ten wiersz przeczytano 427 razy

Oddanych głosów: 0

Rodzaj Biały Klimat Optymistyczny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie