Worek

Dla Beti zabić muchę było niezręcznością. należało ją okaleczyć tak żeby swołocz trochę pocierpiała i choć w maleńkim stopniu odpłaciła za cierpienia, okaleczyć żeby wrzeszczała bezgłośnie, dopóki nie nadciagną inne muchy i mrówki, by walczyć o żywe mięso.

Moje łzy Twoją siłą,
mój ból twoim
zwycięstwem
Słowo prawdy jak
ostrze miecza,
przetnie kiedyś
mą skórę,
ale, teraz jeszcze
nie pora, musisz
przecież pobawić
się trochę- kilka
noży na rozgrzewkę
Ty dopiero zaczynasz
dajesz szanse na
ucieczkę, jeszcze czas
zanim więź miedzy nami
zaciśnie szpony.

Nie mogę uciec, nie
chce,
lubisz walkę,
moje
cierpienie
twoje
ukojenie

Nie mogę uciec,
nie chce.
ty już wszystko
wiesz,
sama zadecydujesz
kiedy
będzie koniec.

Będę workiem
dla ciebie
możesz
wyzywać, pluć
gnoić, wiesz
przecież, że
tej akurat roli
nauczyłam się
dość dobrze.

Worek jak każdy
zwykły worek
kiedyś pęknie
a ty będziesz wiedziała
co zrobić,
poszukasz nowej
ofiary i przed nią
poszczycisz się
zwycięstwem.

chciałabym się i w tej sprawie znowu pomylić... co do Ciebie.

autor

your hope

Napisany: 2006-06-08 Dodano: 2006-06-08 21:27:51

Ten wiersz przeczytano 444 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie