Wrak - ostatnie krople
Skamieliny
emocjonalnego ładunku
angażują się w melodię życia.
Czarno - warstwowe kolumny
egzystencji, napotyka falisty,
łagodny wietrzyk.
Zalożone myśli bez pilotażu,
znajdują uśmiech , ale bez dalszej
drogi.
W narożnikowej sofie bajki
w chrupiącej glazurze, prosto
do pożarcia.
autor
Mirabella
Dodano: 2018-02-13 09:51:14
Ten wiersz przeczytano 432 razy
Oddanych głosów: 12
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (6)
Dobra refleksja i zaintrygowała:)pozdrawiam
cieplutko:)
Intrygująco i ciekawie...
Pozdrawiam:)
Świetna refleksja pozdrawiam serdecznie;)
Skupienie na chwili tu i teraz, bo po co dalej - im
dalej tym więcej pilotażu - m.z. "najbardziej żyją",
najautentyczniej - ci którym pasuje dana chwila, ta w
której są. Uczę się tego :) bardzo ciekawy wiersz,
bardzo.
udana refleksja pozdrawiam
Zatrzymałaś wierszem!
:)
Pozdrawiam!
UKŁONY!