O WRÓBELKU

c.d.

Dziwi się mama, zdziwiony tata,
że ich wróbelek już umie latać,
zaraz nałapie sam sobie muszek,
bo z niego mały jest łakomczuszek,
to pewne.

Gdy siedział w gniazdku to krzyczał głośno,
mamo i tato jeść mi przynoście,
brzuszek mam pusty, w głowie się kręci,
z głodu do życia już nie mam chęci,
jeść dajcie.

Uciszał wróbla brat i siostrzyczka,
niejednokrotnie dostawał pstryczka
za to, że krzyczy tak niesłychanie,
dopiero przecież było śniadanie
wspaniałe.

Fiu, fiu zawołał wróbel do brata,
tobie jedzenia dał więcej tata,
pyszne robaczki zjadła siostrzyczka,
a u mnie w brzuszku pusto i sieczka
od rana.

Śpieszyła mama i śpieszył tata,
żeby wróblowi brzuszek załatać,
do dziobka wepchnąć muszek bez liku,
może nie będzie takiego krzyku
o pokarm.

Teraz wróbelek wiruje wkoło,
wszystkim jest dzisiaj bardzo wesoło,
pierwsze śniadanie sam sobie nosi,
nie musi krzyczeć, nie musi prosić
rodziców.

Więc moi mili uczcie się chętnie,
a zarobicie dla siebie pięknie
i na zabawki i na pochwały
na dobrą przyszłość, dla swojej chwały
to pewne.
Fiu, fiuuu...

autor;Eurydyka- Lidia
napisany dn. 11.04.2016

Drugą część wiersza " O WRÓBELKU" dedykuję Amelce i wszystkim dzieciom.

autor

Eurydyka12345

Napisany: 2016-04-11 Dodano: 2016-04-15 08:29:25

Ten wiersz przeczytano 4792 razy

Oddanych głosów: 36

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Dla dzieci

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie