Wschód słońca na Mazurach

Ptactwo i zwierzyna robią ranne pląsy.
Słońce dziś powoli na niebo wkraczało.
Długie, cienkie strzały, niczym kocie wąsy,
na nieboskłon, coraz gęstsze wypuszczało.

Wylała się zorza jaskrawa i duża,
a wszystko co żywe oczy przymykało.
Zakwitła purpurą, jak lipcowa róża,
a kolor jej ziemia i niebo przybrało.

Słońce łysą głowę wolno wychylało.
Dumnie i dostojnie na niebo się wspina.
W lasach i jeziorach radością zawrzało.
Nowy dzień się rodzi, to wschodu godzina.

Szczęśliwy poranek, radosne wstawanie.
Słyszeć głos przyrody i te śpiewy ptasie,
a żywot nas wszystkich pobłogosław Panie.
Kumkanie, stukanie wszystko w jednym czasie.

Człowiek wyszedł z domu, przystanął na progu,
wielka radość w sercu, słońce w okna świta.
-Bądźże pochwalony - cześć oddaje Bogu.
Ptaszek i robaczek nowy dzionek wita.


554.

autor

bronislawa.piasecka

Napisany: 2022-02-17 Dodano: 2022-02-17 01:34:38

Ten wiersz przeczytano 1296 razy

Oddanych głosów: 29

Rodzaj Rymowany Klimat Radosny Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie