Wspomnienia

Wchodzę przez drzwi stare...
Dawno przestąpione,
Przez czarne framugi tak ciemne jak noc...
Wchodzę i nie widzę nikogo, niczego...
Tylko na biegunach fotel a na nim koc.
Przy oknie się buja tak stary jak świat...
Na spróchniałej podłodze się chwieje...
Coś musiało tu byś... jakieś ludzkie nadzieje...
Bo na ścianach resztkach widnieją czarno-białe fotografie - wspomnienia zapomniane...
Mroczno tu... Tak cicho...
Tylko fotel się chwieje...
Były tu marzenia, były tu nadzieje...
Ludzie to miejsce kochali...
I dużo, mnóstwo, wszystko by dali
By tu wrócić...
Odrzucić zapomnienie...
Rzucić się w wir czasu i odszukać wspomnienie...
A może nie wrócą...
A może zgineli...
Pozostał po nich dom,
Koc, fotel i fotografie...

Żeby zostały chociaż wspomnienia...

autor

Melani

Napisany: 2007-11-21 Dodano: 2007-11-22 16:23:05

Ten wiersz przeczytano 655 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Nieregularny Klimat Zimny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie